Pani Danuta Siembor rozpoczęła pracę w naszej szkole w grudniu 1983 roku. Przez wiele lat pracowała jako nauczycielka i wychowawczyni najmłodszych uczniów, zajmowała się samorządem uczniowskim, prowadziła koło teatralne. Praca z dziećmi była jej pasją, zarażała uczniów optymizmem, przygotowywała wraz z nimi przedstawienia teatralne i kabaretowe. Uczniowie pani Danusi chętnie brali udział w konkursach, motywowała ich do pracy nad doskonaleniem swoich talentów.
Nauczyciele pamiętają Danusię jako serdeczną, uczynną i pomocną koleżankę, do której zawsze można było zwrócić się po pomoc. Była ciepłym i dobrym człowiekiem, otwartym na innych. Jej uśmiech, żart i dobre słowa często podnosiły nas na duchu. Kochała tę nauczycielską pracę, a dobro dziecka było dla niej zawsze najważniejsze. Dostrzegała nie tylko to, co na zewnątrz, ale przede wszystkim to, co kryje się w środku. Przez lata lgnęły do niej szkolne łobuziaki, na których wybryki reagowała zawsze z dużą dozą humoru i niesamowitą cierpliwością. Swym charakterem, postawą, poświęceniem dla dzieci i najbliższych, pogodą ducha, otwartością i życzliwością wobec drugiego człowieka, pokazywała nam, co jest w życiu ważne.
Również w pamięci uczniów pozostawiła trwały ślad. Tak wspominają ją wychowankowie:
”Danuta Siembor - wieloletnia nauczycielka naszej szkoły i wychowawca wielu pokoleń uczniów, w tym naszej klasy. Kobieta o wielkim sercu, z każdym problemem można było zwrócić się do niej, zawsze znalazła wyjście z każdej sytuacji. Pani Danusia kształtowała nasze umysły sercem i miłością. Trzymając nas za ręce otwierała oczy na świat poprzez naukę i zabawę. To właśnie z nią stawialiśmy pierwsze kroki na scenie, przedstawiając skecze, które bawiły publiczność do łez i w które wszyscy wkładaliśmy całe serce. My wszyscy chcieliśmy, aby była z nas dumna. Sądzimy, że osiągnęliśmy upragniony cel, zdobywając pierwsze miejsce podczas przeglądu skeczów szkół podstawowych. To, z jakim spokojem ogarniała rozbrykaną klasę, można podziwiać wspominając jej osobę. Wyzwalała w nas zdrowego ducha rywalizacji, uczyła empatii. Ze łzą w oku będziemy wspominać Ją jako dobrego nauczyciela i wychowawcę, który kształtował i uczył. Pani Danusia wykazała się wielkim kunsztem pedagogicznym, sprawiła, że nauka była dla nas źródłem radości. Nieważne, gdzie los nas zaprowadzi, co będziemy robić, w naszych głowach pozostaną podstawy, których Pani Danusia nas nauczyła”.
Wiktoria Hołuj i Michał Olejarz, kl. VIIb
”Pani Danusia Siembor uczyła mnie w III klasie. Była pogodną i życzliwą osobą, która potrafiła udzielić dobrej rady w każdej sytuacji. Nigdy nie odmówiła nam pomocy. Wydobywała z nas to, co dobre. Dbała o naszą sprawność fizyczną. Często zabierała nas na spacery oraz na plac zabaw. Angażowała się zawsze w problemy swoich wychowanków z matczyną troską. Żadne słowa nie są w stanie wyrazić tego, co czuję i że już Jej nigdy nie zobaczę na szkolnym korytarzu. Pani Danusia na zawsze pozostanie w mojej pamięci”.
Maja Janeczek, kl. VIa
„Pani Danusia Siembor była moją wychowawczynią w III klasie.
Bardzo dobrze pamiętam Panią Danusię, była bardzo miłą nauczycielką, wszyscy ją lubiliśmy. Zawsze uśmiechnięta, nigdy nie krzyczała na nas, często wychodziliśmy z nią na boisko. Była bardzo ciepłą osobą, zawsze będę ją miło wspominał”.
Arek Wiśniewski, kl. VIa
„Pani Danusia Siembor, zostając wychowawczynią naszej
I klasy, musiała zastąpić nam nasze mamy. Od samego początku robiła to z wielkim zaangażowaniem, poświęceniem, przelewając na nas swoją matczyną miłość. Była z nami przez cały czas. Pamiętamy ten dzień, gdy ze strachem siedliśmy po raz pierwszy w szkolnych ławkach, a Pani Danusia starała się nas pocieszyć, przytulić, rozweselić nasze przerażone miny. Prowadziła nas dzień za dniem, wskazując dobre wartości w życiu. Była przyjacielem podczas wspólnych zabaw, gier i wycieczek. Przekazując wiedzę, robiła to w taki sposób, aby nauka pierwszych literek i cyferek była łatwa i przyjemna. Wiedziała, w jaki sposób podejść do każdego z nas. Organizowała przedstawienia, podczas których wspaniale się bawiliśmy, odgrywając różne role. Wspólne dwa i pół roku minęło jak jeden dzień, a w tym czasie nauczyła nas tylu ważnych umiejętności: czytania, pisania, liczenia. Przeprowadziła nas przez bardzo trudny okres w naszym dziecięcym życiu. Nauczyła nas, że zawsze trzeba być dobrym człowiekiem. W jednym momencie zdarzyło się coś, czego nikt z nas się nie spodziewał. W momencie, kiedy zbliżaliśmy się do przejścia do innego wychowawcy, Pani Danusia niespodziewanie nas opuściła”.
Lena Banaś, kl. IIIb
„Pani Danusia była wspaniałą nauczycielką. Była dobra i pomagała każdemu. Miała dużo cierpliwości do nas. Potrafiła przekazać wszystkie potrzebne wiadomości. Była ciepłą i uśmiechniętą osobą. Będzie mi brakowało jej dobroci i fajnych pomysłów do zabaw i nauki. Tęsknię za Panią Danusią”.
Weronika Starzyk, kl. IIIb
„Pewnego dnia nasza klasa razem z Panią Danusią wybrała się na spotkanie z alpakami. Każdy z nas mógł nakarmić kozy, alpaki, kury oraz króliki. Pani Aneta, właścicielka alpak, wymyśliła liczne konkursy. Pani Danusi podobało się karmienie alpak. A polegało to na tym, że brało się marchewkę w usta a alpaka z drugiej strony ją gryzła. Wyglądało to tak jakby pani Danusia dawała buziaka alpace. To był wspaniały dzień”.
Klaudia Głowacka, kl. III b
„Pani Danusia była bardzo cierpliwą osobą. Była najlepszą Panią na świecie. Teraz nie ma Jej z nami, a ja bardzo za Nią tęsknię. Kiedy dowiedziałam się, że Pani umarła, było mi bardzo ciężko, ale musiałam wytrzymać. Próbowałam pocieszać innych.”
Natalia Borcan, kl. IIIb
„Od I klasy, kiedy Panią poznałam, była Pani dla mnie kimś wyjątkowym i traktowałam Panią jak rodzinę. Nauczyła mnie Pani wielu ciekawych rzeczy, nie tylko związanych ze szkołą. Wpoiła mi Pani wartości, jak być dobrym i koleżeńskim. Była Pani naszym drogowskazem, za co bardzo Pani dziękuję. Za każdą poświęconą chwilę, za naukę i przytulanie, kiedy byłam smutna. Brakuje mi naszych lekcji, Pani uśmiechu i pogody ducha. Na zawsze pozostanie Pani w mojej pamięci i mam nadzieję, że mój talent recytatorski, który Pani we mnie odkryła, jeszcze nie raz zostanie doceniony i że z nieba będzie mi Pani biła brawo i będzie ze mnie dumna. Do zobaczenia”.
Zuzia Szewczyk, kl. III b
Minął już miesiąc odkąd zabrakło wśród nas pani Danuty Siembor, jednak do dziś nie pogodziliśmy się z Jej śmiercią. W naszych sercach i pamięci pozostanie na zawsze.
Nauczyciele i Uczniowie
PSP w Garbatce-Letnisko